dobro

Etymologijŏ

Ôd dobry.

Wymŏwa

AS: [dobro]

Rzeczownik

dobro rodzaj nijaki

1. to, co je widziane za etyczne, pozytywne, wert
   • 2018, Szczepōn Twardoch Drach, przekł. Grzegorz Kulik

   Te wojŏki reprezyntujōm siyły dobra, abo siyły zła?

   • 1912, Po pracy

   A ci rzóndzą nami na nie nasze dobro, jino na swoje, a na nasza krzywda.

2. dobroć ôd kogoś
   • 2008, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W koszarach pod szczytami Alp

   Teroz z Mamom sie niy widza i niy wiym, czy jich jeszcze kiedy uwidza, tóż na te urodziny wyzdradza jim wszystko dobro, jaki nosza w sercu.

3. ôd kogoś statek
   • 1899, Lucjan Malinowski, Powieści ludu polskiego na Śląsku, cz. 1

   I potem, jak pana zniszczōł, to zrobił takowōm wielkōm sławe, bo już wszycko dobro tego pana posiadoł.

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: dobro
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	dobro	dobra
dopołniŏcz	dobra	dobr
cylownik	dobru	dobrōm
biernik	dobro	dobra
nŏrzyndnik	dobrym	dobrami pz.: dobrōma
miyjscownik	dobrze	dobrach
wołŏcz	dobro	dobra

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	dobro	dobra
dopołniŏcz	dobra	dobr
cylownik	dobru	dobrōm
biernik	dobro	dobra
nŏrzyndnik	dobrym	dobrami pz.: dobrōma
miyjscownik	dobrze	dobrach
wołŏcz	dobro	dobra

synōnimy:

3. statek, majōntek

antōnimy:

1. zło

Inksze jynzyki

• angelski: good, possession
• czeski: dobro
• francuski: bonté
• hiszpański:
• italijański:
• niymiecki: Gut, Wohl
• polski: dobro
• ruski: добро
• słowacki: dobro
• ukrajiński: добро