dobroć

Etymologijŏ

Ôd dobry.

Wymŏwa

AS: [dobroć]

Rzeczownik

dobroć rodzaj żyński

1. cycha postympowaniŏ, co sie ôdznaczŏ życzliwościōm
   • 1976, Brunon Strzałka, Bojki i Godki Śląskie

   Tōż to na pewno bydzie Skarbnik. A z takim to lepszy po dobroci jak po złości.

2. cycha tego, co je dobre
   • 2010, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W okopach frontu wschodniego

   Dali też dychnąć. Jo już nawet niy pamiyntoł, kiej żech ostatni roz jod i społ, o myciu i golyniu niy wspominom. Ta dobroć trwała jednak niy wiyncyj niż dwie godziny.

3. coś smacznego
   • Chop w kuchni

   Dzisiej po chałpach to sie jy przeważnie yno kury i świnie, niyrołz ftojś sie narychtuje hańdyka, a przeca we sklepach tyla dobroci.

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: dobroć
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	dobroć	dobroci
dopołniŏcz	dobroci	dobroci
cylownik	dobroci	dobrociōm
biernik	dobroć	dobroci
nŏrzyndnik	dobrociōm	dobrociami pz.: dobrociōma
miyjscownik	dobroci	dobrociach
wołŏcz	dobroci	dobroci

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	dobroć	dobroci
dopołniŏcz	dobroci	dobroci
cylownik	dobroci	dobrociōm
biernik	dobroć	dobroci
nŏrzyndnik	dobrociōm	dobrociami pz.: dobrociōma
miyjscownik	dobroci	dobrociach
wołŏcz	dobroci	dobroci

kolokacyje:

• po dobroci

synōnimy:

1. przes. dobrota
2. przes. dobrota
3. maszket, paskuda, delikates

Inksze jynzyki

• angelski: goodness
• czeski: dobrota
• francuski: bonté
• hiszpański: bondad
• niymiecki: Güte
• polski: dobroć
• ruski: доброта