drzewo

Etymologijŏ

Ôd prasłowiańskigo *dervo, ôd praindoeuropejskigo *dóru.

Wymŏwa

AS: [dřevo]

Rzeczownik

drzewo rodzaj nijaki

1. materyjŏ dostowanŏ ze gałyńzi i pni ôd strōmōw
   • 1957, Stanisław Ligoń, Bery i bojki śląskie

   [...] leżało kajś nad Przemszą, ładowali tam na szify mąka, krupy, no i drzewo z pieskiem.

2. (botanika) materyjŏ co z nij je zbutowany szkelet strōma; przewodzi do liści wodã i inksze składniki
   • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki

   A tyn mioł duge drzewo tam i mioł tã siekyrã, rōmboł niōm w tym drzewie, tak jak z lasa.

3. (botanika) strōm
   • 1939, Stanisław Bąk, Teksty gwarowe z polskiego Śląska

   A tyn synek już mioł czas do szkoły, a ta kafka na drzewie dziubała: Jakob, Jakob.

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: drzewo
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	drzewo	drzewa
dopołniŏcz	drzewa	drzewa
cylownik	drzewu	drzewōm
biernik	drzewo	drzewa
nŏrzyndnik	drzewym	drzewami pz.: drzewōma
miyjscownik	drzewie	drzewach
wołŏcz	drzewo	drzewa

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	drzewo	drzewa
dopołniŏcz	drzewa	drzewa
cylownik	drzewu	drzewōm
biernik	drzewo	drzewa
nŏrzyndnik	drzewym	drzewami pz.: drzewōma
miyjscownik	drzewie	drzewach
wołŏcz	drzewo	drzewa

Inksze jynzyki

• angelski: timber, wood, tree
• czeski: dřevo, strom
• francuski: bois, arbre
• hiszpański: rbol, leña, leño, madera, tarugo, xilema
• niymiecki: Holz, Holzstūck, Xylem
• polski: drewno
• ruski: бревно, дерево, древесина, лес, полено