dyć

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Etymologijŏ do dodaniŏ.

Wymŏwa

AS /dyć/

Partykuła

dyć partykuła

  1. Używanŏ do zaznaczyniŏ, iże prŏwdziwość wypowiadanych słōw je ôczywistŏ do ôsoby, co gŏdŏ.
    • 2014, Mirosław Syniawa, Dante i inksi
    Niy chcã pedzieć, że to je niypotrzebne, dyć wiela razy mogymy suchać beraniŏ starzikōw ô tym, jak to sie kejś fajnie kuało felgi miyndzy klopsztangōm i hasiŏkym?
    • 2008, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W koszarach pod szczytami Alp
    Dyć tyn synek jeszcze nic w życiu niy użył, nikaj niy był, nic niy widzioł.

synōnimy:

  1. przecã, szak (cieszyńske)

Inksze jynzyki

  • angelski: after all, but, yet
  • czeski: přece, však
  • francuski: pourtant, toutefois
  • hiszpański:
  • italijański: comunque, nondimeno, però
  • niymiecki: doch, ja
  • polski: przecież
  • ruski: ведь
  • słowacki: veď, předsa
  • ukrajiński: адже