dyszcz

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *dъždžь.

Wymŏwa

AS: [dyšč]

Rzeczownik

dyszcz rodzaj mynski rzeczowy

1. (meteorologijŏ) ôpad atmosferyczny, krople wody, co sie tworzōm we chmōrach i slatujōm na ziym
   • 2014, Mirosław Syniawa, Dante i inksi

   Na brzoskwach kwiŏtkōw tela – dyszcza krapki pijōm.

   • 2018, Wachtyrz

   Dzisioj po połedniu w naszym regiōnie mogm sie trefić burze ze dyszczym.

2. srogŏ liczba czegoś, co slatuje abo ukazuje sie niyspodzianie
   • 2014, Mirosław Syniawa, Dante i inksi

   Strzały ślatujōm dyszczym suchym i drzewiannym,

   • 2018, Szczepōn Twardoch Drach, przekł. Grzegorz Kulik

   [...] Josef patrzi na czŏrne patyki bez liściŏ czŏrnym dyszczym spadać na śniyg.

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: dyszcz
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	dyszcz	dyszcze
dopołniŏcz	dyszcza	dyszczy
cylownik	dyszczowi	dyszczōm
biernik	dyszcz	dyszcze
nŏrzyndnik	dyszczym	dyszczami pz.: dyszczōma
miyjscownik	dyszczu	dyszczach
wołŏcz	dyszczu	dyszcze

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	dyszcz	dyszcze
dopołniŏcz	dyszcza	dyszczy
cylownik	dyszczowi	dyszczōm
biernik	dyszcz	dyszcze
nŏrzyndnik	dyszczym	dyszczami pz.: dyszczōma
miyjscownik	dyszczu	dyszczach
wołŏcz	dyszczu	dyszcze

synōnimy:

2. grŏd

antōnimy:

1. słōńce, śniyg

Inksze jynzyki

• angelski: rain, shower
• czeski: déšť
• francuski: pluie
• hiszpański: lluvia
• niymiecki: Regen
• polski: deszcz
• ruski: дождь