dziesiyńć

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *desętь, ze praindoeuropejskigo *déḱm̥t

Wymŏwa

AS: [ʒ́ėśỹńć]

Liczebnik

dziesiyńć liczebnik głōwny

1. liczba 10
   • 1976, Brunon Strzałka, Bojki i Godki Śląskie

   Kożdy dostoł poram nasiōn, kiere mioł w łotce zasioć, bo przecam izbety na dziesiyńć nasiōn, by było szkoda.

   • 2009, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W bunkrach wału atlantyckiego

   Po dziesiyńć razy jedno a to samo, żeby dojść do wprawy i strzelić jak nojpryndzyj.

   • 1937, Reinhold Olesch, Die Slavischen Dialekte Oberschlesiens

   Tōż poty rzykōm: jedyn ôjczynasz, wierzym boga ôjca a dziesiyńć dziesiyńcioro przikazań.

synōnimy:

1. 10, X

Frazeologijŏ

• dziesiyńć razy każdy grajcar ôbrōcić na dłōni
• gorszŏ niż dziesiyńć synkōw

Inksze jynzyki

• angelski: ten
• czeski: deset
• francuski: dix
• hiszpański: diez
• italijański: dieci
• niymiecki: Zehn
• polski: dziesięć
• ruski: де́сять
• słowacki: desať
• ukrajiński: де́сять