dziyń

Wykŏz treści

Ze prasłowiańskigo *dьnь, prabałtosłowiańskigo *dein-/*din-, ze praindoeuropejskigo *dyew-.

AS: [ʒ́ỹ̈ń]

dziyń rodzaj mynski rzeczowy

czas ôd wschodu do zachodu słōńca; jak je jasno
- 1931, Jerzy Probosz, Biydnŏ Wilija
Przez dziyń jaktoż w polu, a jaktoż w lesie przi wyrŏbianiu drzewa wdycki był pyrszy.
czas ôd jednyj pōłnocy do nastympnyj; 24 godziny
- 1819, krōnika ôd Jury Gajdzice
Cysorz imieniem Franc I. obyechoł swoyi kraye, tu w Cieszyne by dwa dni, w niedziele przyyechoł, po świętym Ianie, był tu do wtorku, w niedziele zaroz przechodził.
- 1911, Paweł Marek, Ô czowieku, co bōł diŏbłōm przedany
I tak to szło kożdy dziyń.
data
- 1819, krōnika ôd Jury Gajdzice
Roku 1814 stoł sie pokoy dnia 30 maya, prawie w tem samem mieście, kandy sie poczęła woyna a to w Paryżu, w mieście francuzkim głownym.
- 2017, Charles Dickens, Godniŏ Pieśń, przekł. Grzegorz Kulik
– Ani niy wiym, co dzisiej za dziyń!

ôdmiana:

synōnimy:

angelski: (1.1) day, daytime
czeski: (1.1) den
francuski: (1.1) jour, journée
hiszpański: (1.1) día
italijański: (1.1) giorno
niymiecki: (1.1) Tag
polski: (1.1) dzień
ruski: (1.1) день
słowacki: (1.1) deň
ukrajiński: (1.1) день