fakt

Etymologijŏ

Ze łaciny factum.

Wymŏwa

AS: [fakt]

Rzeczownik

fakt rodzaj mynski rzeczowy

1. to, co sie richtich zdarziło
   • 2018, Wachtyrz

   Jak detektywi w jeji ksiōnżkach tak sprawdzajōm fakty jak autorka, to niy polecōmy kupować.

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: fakt
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	fakt	fakty
dopołniŏcz	faktu	faktōw
cylownik	faktowi	faktōm
biernik	fakt	fakta
nŏrzyndnik	faktym	faktami pz.: faktōma
miyjscownik	fakcie	faktach
wołŏcz	fakcie	fakty

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	fakt	fakty
dopołniŏcz	faktu	faktōw
cylownik	faktowi	faktōm
biernik	fakt	fakta
nŏrzyndnik	faktym	faktami pz.: faktōma
miyjscownik	fakcie	faktach
wołŏcz	fakcie	fakty

synōnimy:

1. prŏwda

Inksze jynzyki

• angelski: fact
• czeski: fakt
• francuski: fait
• hiszpański: hecho
• niymiecki: Tatsache, Fakt
• polski: fakt
• ruski: факт