farŏrz

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze niymieckigo Pfarrer, ôd łaciny parochia, ôd starogreckigo παροικία.

Wymŏwa

AS: [faroř], [farou̯ř] (ôpol.)

Rzeczownik

farŏrz rodzaj mynski ôsobowy

  1. ksiōndz, co kōmandyruje parafijōm
    • 2016, Rafał Szyma, Leanderka
    Jŏ ze swojim tyż sie wadziyłach, durś a ciōngle, ale my mieli przikŏzane ôd farŏrza, coby sie dziynnie na wieczōr pogodzić i sie przebŏczyć.
    • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki
    To śli tyn farŏrz do tygo kościeła i se wyspowiadała, i umarła potyj.

ôdmiana:

ôdmiana: farŏrz
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik farŏrz farŏrze
dopołniŏcz farŏrza farŏrzōw
cylownik farŏrzowi farŏrzōm
biernik farŏrza farŏrzōw
nŏrzyndnik farŏrzym farŏrzami
pz.: farŏrzōma
miyjscownik farŏrzu farŏrzach
wołŏcz farŏrzu farŏrze
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik farorz farorze
dopołniŏcz farorza farorzōw
cylownik farorzowi farorzōm
biernik farorza farorzōw
nŏrzyndnik farorzym farorzami
pz.: farorzōma
miyjscownik farorzu farorzach
wołŏcz farorzu farorze

synōnimy:

  1. farorziczek, welebny (cieszyńske)

Inksze jynzyki

  • angelski: parish priest, pastor
  • czeski: farář
  • francuski: curé
  • hiszpański: párraco
  • italijański: curato, parroco, pievano
  • niymiecki: Pfarrer
  • polski: proboszcz
  • ruski: настоятель
  • słowacki: farár
  • ukrajiński: настоятель