frōnt

Etymologijŏ

Ôd niymieckigo Front, ôd łaciny frontem.

Wymŏwa

AS: [frȯ̃nt]

Rzeczownik

frōnt rodzaj mynski rzeczowy

1. (wojsko) rejōn kōntaktu armiji zaangażowanych we kōnflikt ze sobōm
   • 2018, Szczepōn Twardoch Drach, przekł. Grzegorz Kulik

   Keby zachodni frōnt go ino zabiōł, a niy zabiōł i przerzezoł, to ôjciec ôd Caroline mōgby leżeć na niymieckim smyntŏrzu [...]

   • 1955, Piotr Gołąb, Gwara Schodni i okolicy

   - Hm, jechała fōra na frōnt, wojŏk jedzie i śpi, i dwa miechy spadły z fōry.

2. grōmada partyji abo ôsōb pod jednym spōlnym programym
   • 2016, Bydzie lepij. Jednoaktówki po śląsku

   Jo czytoł w gazetach, jak na ciebie najyżdżali, jak żeś miyszkoł we Francyji, to razym z Paderewskim, tam, kaj zaś on miyszkoł, w Morges, we Szwajcarii, założoł Front przeciw sanacyji.

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: frōnt
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	frōnt	frōnty
dopołniŏcz	frōntu	frōntōw
cylownik	frōntowi	frōntōm
biernik	frōnt	frōnta
nŏrzyndnik	frōntym	frōntami pz.: frōntōma
miyjscownik	frōncie	frōntach
wołŏcz	frōncie	frōnty

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	frōnt	frōnty
dopołniŏcz	frōntu	frōntōw
cylownik	frōntowi	frōntōm
biernik	frōnt	frōnta
nŏrzyndnik	frōntym	frōntami pz.: frōntōma
miyjscownik	frōncie	frōntach
wołŏcz	frōncie	frōnty

synōnimy:

1. frōnta

Inksze jynzyki

• angelski: battlefront, front
• czeski: fronta
• francuski: front
• hiszpański: frente
• niymiecki: Front
• polski: front
• ruski: фронт