głos

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *golsъ.

Wymŏwa

AS: [gu̯os]

Rzeczownik

głos rodzaj mynski rzeczowy

1. klang, co go wydŏwajōm istoty żywe
   • 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat

   Nagle z drugi izby doł sie słyszeć ruby głos, wydawało sie jakby spod ziemie wychodził.

2. prawo, chyńć przemŏwianiŏ
   • 1947, Gawędy Stacha Kropiciela, Gość Niedzielny

   Nie dziwcie sie, że jo jeszcze swoje trzy piętoki do tej sprawy wrażuja, choć już inksi, wielcy ludzie w tej sprawie głos zabierali.

3. decyzyjŏ wyrażōnŏ w czasie plebiscytu, welōnku
   • 1921, Kocynder

   Ale on by chcioł przy plebiscycie oddać głos za wszystkie strony.

ôdmiana:

ôdmiana: głos
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	głos	głosy
dopołniŏcz	głosu	głosōw
cylownik	głosowi	głosōm
biernik	głos	głosy
nŏrzyndnik	głosym	głosami pz.: głosōma
miyjscownik	głosie	głosach
wołŏcz	głosie	głosy

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	głos	głosy
dopołniŏcz	głosu	głosōw
cylownik	głosowi	głosōm
biernik	głos	głosy
nŏrzyndnik	głosym	głosami pz.: głosōma
miyjscownik	głosie	głosach
wołŏcz	głosie	głosy

Frazeologijŏ

• mŏ głos, jakby kocurowi na ôcas stanōł
• mieć głos
• mieć głos jak pukniōny garnek
• na cały głos
• na głos
• płakać na głos
• ryczeć w głos

Inksze jynzyki

• angelski: voice, vote
• czeski: hlas, hlasování, volba
• francuski: voix, vote
• hiszpański: palabra, voto, voz
• niymiecki: Stimme
• polski: głos
• ruski: голос