gazyta

Etymologijŏ

Ze francuskigo gazette, ze italiańskigo gazzetta, ze wyneckigo gazeta dele novità („mōneta wiadōmości”). Nazwa cajtōnga przedŏwanego we Wynecyji we XVII stoleciu. Wziōnła sie ôd cyny (jedna gazeta).

Wymŏwa

AS: [gazyta]

Rzeczownik

gazyta rodzaj żyński

1. publikacyjŏ ze wiadōmościami i inkszymi artykułami, nojczyńścij dziynnŏ abo tydniowŏ i nojczyńścij durkowanŏ na niskij jakości papiōrze
   • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki

   To poty stoło w gazycie, w cajtōngu, niy?

   • 1922, Kocynder

   Sam do nos przychodzi cało packa tego „Głosu” za darmo i bardzoch jest ciekawo, co to za bogoc ta gazyta wydowo, ize przy dzisiejszych casach może tyla gazyt łozdować za darmo?

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: gazyta
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	gazyta	gazyty
dopołniŏcz	gazyty	gazyt
cylownik	gazycie	gazytōm
biernik	gazytã	gazyty
nŏrzyndnik	gazytōm	gazytami pz.: gazytōma
miyjscownik	gazycie	gazytach
wołŏcz	gazyto	gazyty

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	gazyta	gazyty
dopołniŏcz	gazyty	gazyt
cylownik	gazycie	gazytōm
biernik	gazyta	gazyty
nŏrzyndnik	gazytōm	gazytami pz.: gazytōma
miyjscownik	gazycie	gazytach
wołŏcz	gazyto	gazyty

synōnimy:

1. cajtōng

Inksze jynzyki

• angelski: newspaper
• czeski: noviny
• francuski: journal
• hiszpański: diario, periódico
• italijański: gazzetta, giornale
• niymiecki: Zeitung
• polski: gazeta
• ruski: газета
• słowacki: noviny
• ukrajiński: газета