gazyta
Wykŏz treści
[schrůń]Etymologijŏ
Ze francuskigo gazette, ze italiańskigo gazzetta, ze wyneckigo gazeta dele novità („mōneta wiadōmości”). Nazwa cajtōnga przedŏwanego we Wynecyji we XVII stoleciu. Wziōnła sie ôd cyny (jedna gazeta).
Wymŏwa
AS: [gazyta]
Rzeczownik
gazyta rodzaj żyński
- publikacyjŏ ze wiadōmościami i inkszymi artykułami, nojczyńścij dziynnŏ abo tydniowŏ i nojczyńścij durkowanŏ na niskij jakości papiōrze
- 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki
- To poty stoło w gazycie, w cajtōngu, niy?
- 1922, Kocynder
- Sam do nos przychodzi cało packa tego „Głosu” za darmo i bardzoch jest ciekawo, co to za bogoc ta gazyta wydowo, ize przy dzisiejszych casach może tyla gazyt łozdować za darmo?
ôdmiana:
pokŏżôdmiana: gazyta |
---|
pokŏżuproszczōny zŏpis |
---|
synōnimy:
Inksze jynzyki
- angelski: newspaper
- czeski: noviny
- francuski: journal
- hiszpański: diario, periódico
- italijański: gazzetta, giornale
- niymiecki: Zeitung
- polski: gazeta
- ruski: газета
- słowacki: noviny
- ukrajiński: газета