godzina

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *godina.

Wymŏwa

AS: [goʒ́ĩna]

Rzeczownik

godzina rodzaj żyński

  1. (czas) miara czasu rōwnŏ 60 minutōm
    • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki
    A jak potańcujōm doś dugo, pŏrã godzin, to poty zaś idōm, sōm wołani na kolacyjõ, na wieczerzõ.
    • 1929, Gawędy Stacha Kropiciela, Gość Niedzielny
    Nie, musi być pyskowanie, że do Krakowa zajechoł za godzina, do Warszawy za sztery a do Zakopanego za 3 godziny.
  2. (czas) mōmynt ôznaczōny skazōwkami abo numerym na zygarze
    • 1901, Lucjan Malinowski, Powieści ludu polskiego na Śląsku, cz. 2
    [...] prziszeł jedny wieczōr wyjōni go s truły ô godzinie dwanŏstyj [...]
    • 2018, Szczepōn Twardoch Drach, przekł. Grzegorz Kulik
    [...] ôstatni autobus z Gliwic do Rybnika ôdjyżdżŏ ô godzinie 22.35, Nikodem wysiadŏ na Gōrce [...]

ôdmiana:

ôdmiana: godzina
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik godzina godziny
dopołniŏcz godziny godzin
cylownik godzinie godzinōm
biernik godzinã godziny
nŏrzyndnik godzinōm godzinami
pz.: godzinōma
miyjscownik godzinie godzinach
wołŏcz godzino godziny
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik godzina godziny
dopołniŏcz godziny godzin
cylownik godzinie godzinōm
biernik godzina godziny
nŏrzyndnik godzinōm godzinami
pz.: godzinōma
miyjscownik godzinie godzinach
wołŏcz godzino godziny

Frazeologijŏ

Inksze jynzyki

  • angelski: hour
  • czeski: hodina
  • francuski: heure
  • hiszpański: hora
  • niymiecki: Stunde, Uhr
  • polski: godzina
  • ruski: час