grōb
Wykŏz treści
Etymologijŏ
Ze prasłowiańskigo *grobъ.
Wymŏwa
AS: [grȯp]
Rzeczownik
grōb rodzaj mynski rzeczowy
- przikryty dōł, kaj je pochowany umarty
- 1976, Brunon Strzałka, Bojki i Godki Śląskie
- Ta Zofijka, co dostała tyn cały majōntek, kozała zawołać mulorzi i kozała im wymurować taki grōb z takim murkiym.
- 1934, Feliks Steuer, Dialekt sulkowski
- Jedyn z przŏcielstwa idzie ôbsztelować grōb do kopidoła a świyntōmszã do farŏrza.
ôdmiana:
| ôdmiana: grōb | ||
|---|---|---|
| przipadek | liczba pojedynczŏ | liczba mnogŏ |
| mianownik | grōb | groby |
| dopołniŏcz | grobu | grobōw |
| cylownik | grobowi | grobōm |
| biernik | grōb | groby |
| nŏrzyndnik | grobym | grobami pz.: grobōma |
| miyjscownik | grobie | grobach |
| wołŏcz | grobie | groby |
| uproszczōny zŏpis | ||
|---|---|---|
| przipadek | liczba pojedynczŏ | liczba mnogŏ |
| mianownik | grōb | groby |
| dopołniŏcz | grobu | grobōw |
| cylownik | grobowi | grobōm |
| biernik | grōb | groby |
| nŏrzyndnik | grobym | grobami pz.: grobōma |
| miyjscownik | grobie | grobach |
| wołŏcz | grobie | groby |
Inksze jynzyki
- angelski: grave, tomb
- czeski: hrob
- francuski: tombe, tombeau
- hiszpański: sepulcro, tumba
- niymiecki: Grab
- polski: grób
- ruski: могила
