grosz

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze czeskigo groš, ôd łaciny denarius grossus.

Wymŏwa

AS: [groš]

Rzeczownik

grosz rodzaj mynski rzeczowy

  1. (piniōndze) terŏźnie setnŏ tajla złotego, dŏwnij strzybnŏ mōneta rozmajtyj werty bitŏ we Europie
    • 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat
    Jeden ino dukat zamienił na strzybne dynary i miedziane grosze i wszystko to trzymoł w mieszku z cielęcy skóry.
  2. (potocznie) jakŏś suma piniyndzy
    • 2014, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W udręce nadziei
    Nasi ludzie, omamiyni propagandom, odwracajom sie od pola, od rzemiosła i idom za łatwiejszym groszym.

ôdmiana:

ôdmiana: grosz
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik grosz grosze
dopołniŏcz grosza groszy
cylownik groszowi groszōm
biernik grosz grosze
nŏrzyndnik groszym groszami
pz.: groszōma
miyjscownik groszu groszach
wołŏcz groszu grosze
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik grosz grosze
dopołniŏcz grosza groszy
cylownik groszowi groszōm
biernik grosz grosze
nŏrzyndnik groszym groszami
pz.: groszōma
miyjscownik groszu groszach
wołŏcz groszu grosze

kolokacyje:

  • bioły grosz, praski grosz, za grosz

Frazeologijŏ

Inksze jynzyki

  • angelski: groschen, grosz
  • czeski: groš
  • francuski: gros
  • hiszpański: gros
  • niymiecki: Groschen
  • polski: grosz
  • ruski: грош