grudziyń

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *grudьnъ.

Wymŏwa

AS: [gruʒ́ỹń]

Rzeczownik

grudziyń rodzaj mynski rzeczowy

1. dwanŏsty miesiōnc roku
   • Giskana Fojermana

   Tak prziszoł grudziyń, napadało śniega i dziołszce było żol staruszki, bo niy miała óna zimowego mantla, ani szczewików.

   • 1937, Reinhold Olesch, Die Slavischen Dialekte Oberschlesiens

   to sie pisało roku dziewiyntnŏście set a dziewiyntnŏście ech bōł ôbrany w kōńcu grudnia.

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: grudziyń
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	grudziyń	grudnie
dopołniŏcz	grudnia	grudni
cylownik	grudniowi	grudniōm
biernik	grudziyń	grudnie
nŏrzyndnik	grudniym	grudniami pz.: grudniōma
miyjscownik	grudniu	grudniach
wołŏcz	grudniu	grudnie

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	grudziyń	grudnie
dopołniŏcz	grudnia	grudni
cylownik	grudniowi	grudniōm
biernik	grudziyń	grudnie
nŏrzyndnik	grudniym	grudniami pz.: grudniōma
miyjscownik	grudniu	grudniach
wołŏcz	grudniu	grudnie

synōnimy:

1. decymber

Inksze jynzyki

• angelski: December
• czeski: prosinec
• francuski: décembre
• hiszpański: diciembre
• italijański: dicembre
• niymiecki: Dezember
• polski: grudzień
• ruski: декабрь
• słowacki: december
• ukrajiński: грудень