gupota

Etymologijŏ

Ze gupi + -ota.

Wymŏwa

AS: [gupota]

Rzeczownik

gupota rodzaj żyński

1. brak rozumu, wiedzy ô życiu
   • 2009, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W bunkrach wału atlantyckiego

   Jednego dnia, jo tak bez gupota spytoł swego dowódcy, czy bych dostoł tydziyń urlopu na żniwa.

2. niypowŏżne rzeczy, wiadōmości; bery
   • Gazeta Codzienna

   Ci co sóm utropiyni po robocie i nie zdo im sie na gupoty, tak se mogóm na  plaskatym pudle pooglóndać tych błoznów, co gónióm za fusbalym.

ôdmiana:

ôdmiana: gupota
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	gupota	gupoty
dopołniŏcz	gupoty	gupot
cylownik	gupocie	gupotōm
biernik	gupotã	gupoty
nŏrzyndnik	gupotōm	gupotami pz.: gupotōma
miyjscownik	gupocie	gupotach
wołŏcz	gupoto	gupoty

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	gupota	gupoty
dopołniŏcz	gupoty	gupot
cylownik	gupocie	gupotōm
biernik	gupota	gupoty
nŏrzyndnik	gupotōm	gupotami pz.: gupotōma
miyjscownik	gupocie	gupotach
wołŏcz	gupoto	gupoty

synōnimy:

2. bera, idiotyzm

antōnimy:

1. mōndrość, inteligyncyjŏ

Frazeologijŏ

• gupota sie kogoś chytła

Inksze jynzyki

• angelski: stupidity
• czeski: hloupost
• francuski: bêtise, stupidité
• hiszpański: estupidez, tontería
• niymiecki: Dummheit
• polski: głupota
• ruski: глупость