hereszt

Etymologijŏ

Ze niymieckigo Arrest.

Wymŏwa

AS: [χerešt]

Rzeczownik

hereszt rodzaj mynski rzeczowy

1. kŏra pozbyciŏ wolności
   • 2009, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W bunkrach wału atlantyckiego

   Za taki coś czeko cie hereszt i wymiatani nojgorszych kątów w kasernie, przeważnie haźli i hasioków.

2. miyjsce, co w nim sie ôdbywŏ kŏrã pozbyciŏ swobody
   • 1936, Gawędy Stacha Kropiciela, Gość Niedzielny

   Aha, zarozki pomyślą złośliwi: to od wody i suchego chleba, co dostanie w hereszcie skiż tego procesu; nieprowda – bo w hereszcie jeszcze nie siedza ale sie smykom po Śląsku.

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: hereszt
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	hereszt	hereszty
dopołniŏcz	heresztu	heresztōw
cylownik	heresztowi	heresztōm
biernik	hereszt	hereszty
nŏrzyndnik	heresztym	heresztami pz.: heresztōma
miyjscownik	hereszcie	heresztach
wołŏcz	hereszcie	hereszty

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	hereszt	hereszty
dopołniŏcz	heresztu	heresztōw
cylownik	heresztowi	heresztōm
biernik	hereszt	hereszty
nŏrzyndnik	heresztym	heresztami pz.: heresztōma
miyjscownik	hereszcie	heresztach
wołŏcz	hereszcie	hereszty

kolokacyje:

• pōjś do heresztu, siedzieć w hereszcie

synōnimy:

1. hareszt, wiyńziynie

Inksze jynzyki

• angelski: prison
• czeski: vězení, věznice
• francuski: prison, pénitencier
• hiszpański: cárcel, encarcelamiento, penitenciaría, presidio, prisión, reclusión
• niymiecki: Gefängnis
• polski: więzienie
• ruski: тюрьма