huta
Wykŏz treści
Etymologijŏ
Ze niymieckigo Hütte.
Wymŏwa
AS: [χuta]
Rzeczownik
huta rodzaj żyński
- metalurgiczny werk, co w nim sie wytŏpiŏ ôcyl, aluminium, inksze metale, jak tyż szkło
- 1939, Stanisław Bąk, Teksty gwarowe z polskiego Śląska
- A jakech już bōł starszy, jużech niy mōg iść ku hutōm, takech we starym Bierōniu robił dwadzieścia lŏt, pod panym Banasiym, majstrym mularskym.
ôdmiana:
ôdmiana: huta | ||
---|---|---|
przipadek | liczba pojedynczŏ | liczba mnogŏ |
mianownik | huta | huty |
dopołniŏcz | huty | hut |
cylownik | hucie | hutōm |
biernik | hutã | huty |
nŏrzyndnik | hutōm | hutami pz.: hutōma |
miyjscownik | hucie | hutach |
wołŏcz | huto | huty |
uproszczōny zŏpis | ||
---|---|---|
przipadek | liczba pojedynczŏ | liczba mnogŏ |
mianownik | huta | huty |
dopołniŏcz | huty | hut |
cylownik | hucie | hutōm |
biernik | huta | huty |
nŏrzyndnik | hutōm | hutami pz.: hutōma |
miyjscownik | hucie | hutach |
wołŏcz | huto | huty |
Inksze jynzyki
- angelski: glassworks, iron-foundry, ironworks, steelworks
- czeski: huť, sklárna
- francuski: aciérie
- hiszpański: acería, acerería, cristalería
- niymiecki: Glashütte, Hütte
- polski: huta
- ruski: сталелите́йный заво́д, металлурги́ческий заво́д