huta

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze niymieckigo Hütte.

Wymŏwa

AS: [χuta]

Rzeczownik

huta rodzaj żyński

  1. metalurgiczny werk, co w nim sie wytŏpiŏ ôcyl, aluminium, inksze metale, jak tyż szkło
    • 1939, Stanisław Bąk, Teksty gwarowe z polskiego Śląska
    A jakech już bōł starszy, jużech niy mōg iść ku hutōm, takech we starym Bierōniu robił dwadzieścia lŏt, pod panym Banasiym, majstrym mularskym.

ôdmiana:

ôdmiana: huta
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik huta huty
dopołniŏcz huty hut
cylownik hucie hutōm
biernik hutã huty
nŏrzyndnik hutōm hutami
pz.: hutōma
miyjscownik hucie hutach
wołŏcz huto huty
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik huta huty
dopołniŏcz huty hut
cylownik hucie hutōm
biernik huta huty
nŏrzyndnik hutōm hutami
pz.: hutōma
miyjscownik hucie hutach
wołŏcz huto huty

Inksze jynzyki

  • angelski: glassworks, iron-foundry, ironworks, steelworks
  • czeski: huť, sklárna
  • francuski: aciérie
  • hiszpański: acería, acerería, cristalería
  • niymiecki: Glashütte, Hütte
  • polski: huta
  • ruski: сталелите́йный заво́д, металлурги́ческий заво́д