wieś

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *vьsь, ze praindoeuropejskigo *weyḱ-.

Wymŏwa

AS: [vʹi ̯ėś]

Rzeczownik

wieś rodzaj żyński

1. jednostka ôsadniczŏ, co niy mŏ praw miyjskich
   • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki

   Ôna już miała ôbsztalowane druchny ze wsi, a ô tyj zapōmniała.

2. teryny poza miastym
   • 1957, Stanisław Ligoń, Bery i bojki śląskie

   Świnia łoglądać możno w szlamie i chlywie, na pastwisku i na spacyrze, na wsi i w mieście.

ôdmiana:

ôdmiana: wieś
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	wieś	wsie
dopołniŏcz	wsi	wsi
cylownik	wsi	wsiōm
biernik	wieś	wsie
nŏrzyndnik	wsiōm	wsiami pz.: wsiōma
miyjscownik	wsi	wsiach
wołŏcz	wsi	wsie

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	wieś	wsie
dopołniŏcz	wsi	wsi
cylownik	wsi	wsiōm
biernik	wieś	wsie
nŏrzyndnik	wsiōm	wsiami pz.: wsiōma
miyjscownik	wsi	wsiach
wołŏcz	wsi	wsie

kolokacyje:

miyszkać na wsi, jechać na wieś

synōnimy:

1. dziedzina

antōnimy:

1. miasto, metropolijŏ

Frazeologijŏ

• iś na wieś

Inksze jynzyki

• angelski: country, countryside, village
• czeski: ves, vesnice
• francuski: campagne, village
• hiszpański: campo, pueblo
• italijański: campagna
• niymiecki: Dorf, Land
• polski: wieś
• ruski: деревня, село
• słowacki: dedina, vidiek
• ukrajiński: село