miasto
Wykŏz treści
[schrůń]Etymologijŏ
Ze prasłowiańskigo *město.
Wymŏwa
AS: [mʹi ̯asto]
Rzeczownik
miasto rodzaj nijaki
- Trwale i gynsto ôsiedlōny i zôrganizowany teryn.
- 1929, Gawędy Stacha Kropiciela, Gość Niedzielny
- Co roz to mi sie mniej w tem naszem mieście stołecznem, niby to w Katowicach, podobo
- Cyntrum miasta.
- 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat
- Kapistrant wylozł na miasto i po chwili wrócił z trzema ludźmi.
- Miyszkańcy miasta.
- 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki
- I to trzi dni wszyscy tańcowali, całe miasto tańcowało z uciechy wielkij, iż modego krōla dostali.
- Regyrōnek miasta.
- Trzeja rzeknóć, że szpacyrowani po tej Frysztacki idzie ganc fajnie, bo miasto sie zlitowało i pore roków tymu i wykidało na nióm nowy asfat.
ôdmiana:
pokŏżôdmiana: miasto |
---|
pokŏżuproszczōny zŏpis |
---|
synōnimy:
antōnimy:
Inksze jynzyki
- angelski: (1.1) city, inner city, town
- czeski: (1.1) město
- francuski: (1.1) centre-ville, coeur de la ville, ville
- hiszpański: (1.1) ciudad
- italijański: (1.1) città
- niymiecki: (1.1) Innenstadt, Stadt, Stadtmitte
- polski: (1.1) miasto
- ruski: (1.1) город
- słowacki: (1.1) mesto
- ukrajiński: (1.1) місто