cesta

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *cěsta.

Wymŏwa

AS: [cesta]

Rzeczownik

cesta rodzaj żyński

1. (połednie) drōga używanŏ do rajzowaniŏ miyndzy miyjscami
   • 1976, Brunon Strzałka, Bojki i Godki Śląskie

   Ja, tōż z tym Karlikiym Kocyndrym chodzilimy se dycki do kupy biołōm cestōm.

   • 1894, Franciszek Chlebik, Jak wyglōndŏ utopiec

   Tak na tej ceście sie rozeszli. Ôna już sie puściła, szła, a ôn też swojōm cestōm.

   • 1934, Feliks Steuer, Dialekt sulkowski

   Dolina tej cesty przy witkowim polu mianuje se wiwōz.

ôdmiana:

ôdmiana: cesta
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	cesta	cesty
dopołniŏcz	cesty	cestōw
cylownik	ceście	cestōm
biernik	cestã	cesty
nŏrzyndnik	cestōm	cestami pz.: cestōma
miyjscownik	ceście	cestach
wołŏcz	cesto	cesty

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	cesta	cesty
dopołniŏcz	cesty	cestōw
cylownik	ceście	cestōm
biernik	cesta	cesty
nŏrzyndnik	cestōm	cestami pz.: cestōma
miyjscownik	ceście	cestach
wołŏcz	cesto	cesty

synōnimy:

1. drōga, szosyjŏ, szlak, trasa

antōnimy:

1. bezdrōże

Inksze jynzyki

• angelski: road, track, trip, way
• czeski: cesta, silnice
• francuski: chaussée, chemin, route, voie
• hiszpański: camino, carretera, trayecto
• italijański: strada, via
• niymiecki: Weg
• polski: droga
• ruski: дорога
• słowacki: cesta
• ukrajiński: дорога, шлях