starka

Etymologijŏ

Etymologijŏ do dodaniŏ.

Wymŏwa

AS: [starka]

Rzeczownik

starka rodzaj żyński

1. matka ôd jednego z ôjcōw
   • 1930, Edward Jelyń, pamiyntnik

   Aż tu na jedyn rŏz klamka sie ruszyła, a już jego starka z nim, bo ôjcōw w dōma nie było.

   • Tygodnik Regionalny Nowiny

   Jak ôdzwoniyli we połednie, to Aniōł Pański ze starkōm na głos porzykoł, coby wszyjscy w doma słyszeli jakigo pobożnego karlusa majōm.

ôdmiana:

ôdmiana: starka
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	starka	starki
dopołniŏcz	starki	starek
cylownik	starce	starkōm
biernik	starkã	starki
nŏrzyndnik	starkōm	starkami pz.: starkōma
miyjscownik	starce	starkach
wołŏcz	starko	starki

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	starka	starki
dopołniŏcz	starki	starek
cylownik	starce	starkōm
biernik	starka	starki
nŏrzyndnik	starkōm	starkami pz.: starkōma
miyjscownik	starce	starkach
wołŏcz	starko	starki

synōnimy:

1. ōma, babka

antōnimy:

Inksze jynzyki

• angelski: grandma
• czeski: babička
• francuski: grand-mère, mamie
• hiszpański: abuela, yaya
• niymiecki: Großmutter, Oma
• polski: babcia
• ruski: бабушка