ōma

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze niymieckigo Oma.

Wymŏwa

AS: [ȯ̃ũ̯ma], [ȯ̃ma]

Rzeczownik

ōma rodzaj żyński

  1. (potoczne) starka (matka ôd ôjca abo matki)
    • 2018, Szczepōn Twardoch Drach, przekł. Grzegorz Kulik
    Nigdy niy widzioł ōmy sie uśmiychać. Ōma niy mŏ powodu, coby to robić.
  2. (potoczne) starŏ kobiyta
    • (potrzebny przikłŏd)

ôdmiana:

ôdmiana: ōma
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik ōma ōmy
dopołniŏcz ōmy ōm
cylownik ōmie ōmōm
biernik ōmã ōmy
nŏrzyndnik ōmōm ōmami
pz.: ōmōma
miyjscownik ōmie ōmach
wołŏcz ōmo ōmy
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik ōma ōmy
dopołniŏcz ōmy ōm
cylownik ōmie ōmōm
biernik ōma ōmy
nŏrzyndnik ōmōm ōmami
pz.: ōmōma
miyjscownik ōmie ōmach
wołŏcz ōmo ōmy

synōnimy:

  1. babka, starka, babcia

antōnimy:

  1. ōpa, starzik

Inksze jynzyki

  • angelski: grandma
  • czeski: babička
  • francuski: grand-mère, mamie
  • hiszpański: abuela, yaya
  • niymiecki: Großmutter, Oma
  • polski: babcia
  • ruski: бабушка