ōma

Etymologijŏ

Ze niymieckigo Oma.

Wymŏwa

AS: [ȯ̃ũ̯ma], [ȯ̃ma]

Rzeczownik

ōma rodzaj żyński

1. (potoczne) starka (matka ôd ôjca abo matki)
   • 2018, Szczepōn Twardoch Drach, przekł. Grzegorz Kulik

   Nigdy niy widzioł ōmy sie uśmiychać. Ōma niy mŏ powodu, coby to robić.

2. (potoczne) starŏ kobiyta
   • (potrzebny przikłŏd)

ôdmiana:

pokŏżôdmiana: ōma
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	ōma	ōmy
dopołniŏcz	ōmy	ōm
cylownik	ōmie	ōmōm
biernik	ōmã	ōmy
nŏrzyndnik	ōmōm	ōmami pz.: ōmōma
miyjscownik	ōmie	ōmach
wołŏcz	ōmo	ōmy

pokŏżuproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	ōma	ōmy
dopołniŏcz	ōmy	ōm
cylownik	ōmie	ōmōm
biernik	ōma	ōmy
nŏrzyndnik	ōmōm	ōmami pz.: ōmōma
miyjscownik	ōmie	ōmach
wołŏcz	ōmo	ōmy

synōnimy:

1. babka, starka, babcia

antōnimy:

1. ōpa, starzik

Inksze jynzyki

• angelski: grandma
• czeski: babička
• francuski: grand-mère, mamie
• hiszpański: abuela, yaya
• niymiecki: Großmutter, Oma
• polski: babcia
• ruski: бабушка