Gustlik

Etymologijŏ

Etymologijŏ do dodaniŏ.

Wymŏwa

AS: [gustaf]

Rzeczownik

Gustlik rodzaj mynski ôsobowy

1. (włŏsne miano) miano mynske, zdrobniynie ôd Gustaw.
   • 1976, Brunon Strzałka, Bojki i Godki Śląskie

   Jeszczech, pierōna, nie jod pieczōnego zajōnca a Gustlik Muszczym padoł, że okropnie fajnie smakuje.

   • 1930, Róża Sapotowa, Niedziela śląska

   Kej se już sziwo ôpucował, sōnki spod szopy wypchoł, patrzi, a tu sie Gustlik do drzwi plere.

ôdmiana:

ôdmiana: Gustlik
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	Gustlik	Gustliki
dopołniŏcz	Gustlika	Gustlikōw
cylownik	Gustlikowi	Gustlikōm
biernik	Gustlika	Gustliki
nŏrzyndnik	Gustlikym	Gustlikami pz.: Gustlikōma
miyjscownik	Gustliku	Gustlikach
wołŏcz	Gustliku	Gustliki

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	Gustlik	Gustliki
dopołniŏcz	Gustlika	Gustlikōw
cylownik	Gustlikowi	Gustlikōm
biernik	Gustlika	Gustliki
nŏrzyndnik	Gustlikym	Gustlikami pz.: Gustlikōma
miyjscownik	Gustliku	Gustlikach
wołŏcz	Gustliku	Gustliki

synōnimy:

1. Gustel, Gustla, Gustek

Inksze jynzyki

• Patrz: Gustaw.