brōń

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *bȏrnь, ze prabałtosłowiańskigo *bor-n-i-, ze praindoeuropejskigo *bʰorH-n-i-.

Wymŏwa

AS: [brȯ̃ń]

Rzeczownik

brōń rodzaj żyński

1. (wojskowe) nŏrzyńdzie do walki
   • 2018, Szczepōn Twardoch Drach, przekł. Grzegorz Kulik

   Josef niy wiy, fto prziszoł z brōniōm na jego plac.

   • 2014, Mirosław Syniawa, Dante i inksi

   Muszōm to w kożdym jednym mieście / wojŏki z brōniōm kwatyrować?

ôdmiana:

ôdmiana: brōń
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	brōń	brōnie
dopołniŏcz	brōni	brōni
cylownik	brōni	brōniōm
biernik	brōń	brōnie
nŏrzyndnik	brōniōm	brōniami pz.: brōniōma
miyjscownik	brōni	brōniach
wołŏcz	brōni	brōnie

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	brōń	brōnie
dopołniŏcz	brōni	brōni
cylownik	brōni	brōniōm
biernik	brōń	brōnie
nŏrzyndnik	brōniōm	brōniami pz.: brōniōma
miyjscownik	brōni	brōniach
wołŏcz	brōni	brōnie

synōnimy:

1. uzbrojynie, ôrynż, rynsztōnek

Inksze jynzyki

• angelski: weapon
• czeski: zbraň
• francuski: arme
• hiszpański: arma
• italijański: arma
• niymiecki: Waffe
• polski: broń
• ruski: оружие
• słowacki: zbraň
• ukrajiński: Зброя