dŏchtōr

Etymologijŏ

Ze łaciny doctor.

Wymŏwa

AS: [doχtȯr], [dou̯χtȯr] (ôpol.)

Rzeczownik

dŏchtōr rodzaj mynski ôsobowy

1. (medycyna) ôsoba, co fachowo pŏrŏ sie zdrowiym ôd ludzi abo zwiyrzōnt
   • 2016, Rafał Szyma, Leanderka

   Prziłazi pōn dŏchtōr, czysty i wysztiglowany, jak cołki tyn lazaret.

2. ôsoba, co mŏ tytuł naukowy dŏchtora nadŏwany ôd uniwersytetu
   • 2018, Wachtyrz

   “Jŏ niy ma Ślōnzŏk, a wszysko poradza spokopić. Tela jak sie rozchodzi ô ślōnski jynzyk” - padoł mōj dochtōr ôd dialektologije (UŚ).

ôdmiana:

ôdmiana: dŏchtōr
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	dŏchtōr	dŏchtorzi, dŏchtory
dopołniŏcz	dŏchtora	dŏchtorōw
cylownik	dŏchtorowi	dŏchtorōm
biernik	dŏchtora	dŏchtorōw
nŏrzyndnik	dŏchtorym	dŏchtorami pz.: dŏchtorōma
miyjscownik	dŏchtorze	dŏchtorach
wołŏcz	dŏchtor	dŏchtorzi, dŏchtory

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	dochtōr	dochtorzi, dochtory
dopołniŏcz	dochtora	dochtorōw
cylownik	dochtorowi	dochtorōm
biernik	dochtora	dochtorōw
nŏrzyndnik	dochtorym	dochtorami pz.: dochtorōma
miyjscownik	dochtorze	dochtorach
wołŏcz	dochtor	dochtorzi, dochtory

synōnimy:

1. lykŏrz, medyk

Frazeologijŏ

• mōwić jak dŏchtōr, a srać jak aptykŏrz

Inksze jynzyki

• angelski: doctor, physician
• czeski: lékař
• francuski: médecin
• hiszpański: médico
• italijański: medico
• niymiecki: Arzt
• polski: lekarz
• ruski: врач, доктор
• słowacki: lekár
• ukrajiński: лікар