poczōntek

Etymologijŏ

Etymologijŏ do dodaniŏ.

Wymŏwa

AS: [počȯ̃ntek]

Rzeczownik

poczōntek rodzaj mynski rzeczowy

1. to, ôd czego sie coś zaczynŏ
   • 1976, Brunon Strzałka, Bojki i Godki Śląskie

   Mamulka z poczōntku nosym krancili, że to niby jest ubogo, że ni mo pola ani też nie bydzie mieć wielkiego wiana.

   • 2018, Szczepōn Twardoch Drach, przekł. Grzegorz Kulik

   — Ôn je duszōm, kerŏ przebywŏ we wszyjskim, co żyje, ôn je poczōntkym, postrzodkym a kōńcym istot żywobydōncych!

   • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki

   To było na poczōntek frōnta, jak tukej wjechali do wsi.

ôdmiana:

ôdmiana: poczōntek
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	poczōntek	poczōntki
dopołniŏcz	poczōntku	poczōntkōw
cylownik	poczōntkowi	poczōntkōm
biernik	poczōntek	poczōntki
nŏrzyndnik	poczōntkym	poczōntkami pz.: poczōntkōma
miyjscownik	poczōntku	poczōntkach
wołŏcz	poczōntku	poczōntki

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	poczōntek	poczōntki
dopołniŏcz	poczōntku	poczōntkōw
cylownik	poczōntkowi	poczōntkōm
biernik	poczōntek	poczōntki
nŏrzyndnik	poczōntkym	poczōntkami pz.: poczōntkōma
miyjscownik	poczōntku	poczōntkach
wołŏcz	poczōntku	poczōntki

synōnimy:

1. zaczōntek, przodek, zdrzōdło, inauguracyjŏ, sztart

antōnimy:

1. kōniec, ôstatek

Inksze jynzyki

• angelski: beginning, commencement, onset
• czeski: počátek, začátek
• francuski: amorce, commencement, début
• hiszpański: comienzo, inicio, origen, principio
• niymiecki: Anfang
• polski: początek
• ruski: начало, почин