wszycko

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *vьśь, ze prabałtosłowiańskigo *wisos, ze praindoeuropejskigo *(h₁)wiḱ.

Wymŏwa

AS: [fšycko]

Zamianek

wszycko zamianek

1. (połednie) kożdŏ rzecz, zjawisko, cecha
   • 1908, Ernest Farnik, Iste Roki

   Joch usz je przehetkano w tych rzeczach, przedemną mogą wszycko powiedzieć!

   • 1935, Feliks Steuer, Ostatńi gwojźdźaurz

   Chcōm, by im pōmōg i pisoł. Tymu do krysu, tymu do sōndu a baj i pismo i kartã. Ōmi to wszycko, choć nie był na szkołach wysokich.

ôdmiana:

ôdmiana: wszycko
przipadek	liczba pojedynczŏ
mianownik	wszycko
dopołniŏcz	wszyckigo
cylownik	wszyckimu
biernik	wszycko
nŏrzyndnik	wszyckim
miyjscownik	wszyckim
wołŏcz	wszycko

kolokacyje:

1. wszycko jedno

synōnimy:

1. ciesz. wszechno, wszyjsko

antōnimy:

1. nic

Frazeologijŏ

Patrz: wszyjsko.

Inksze jynzyki

• angelski: all, everything
• czeski: wšechno
• francuski: tout
• hiszpański: todo
• italijański: tutto
• niymiecki: alles
• polski: wszystko
• ruski: всё
• słowacki: všetko
• ukrajiński: все, усе