wszycko

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *vьśь, ze prabałtosłowiańskigo *wisos, ze praindoeuropejskigo *(h₁)wiḱ.

Wymŏwa

AS: [fšycko]

Zamianek

wszycko zamianek

  1. (połednie) kożdŏ rzecz, zjawisko, cecha
    • 1908, Ernest Farnik, Iste Roki
    Joch usz je przehetkano w tych rzeczach, przedemną mogą wszycko powiedzieć!
    • 1935, Feliks Steuer, Ostatńi gwojźdźaurz
    Chcōm, by im pōmōg i pisoł. Tymu do krysu, tymu do sōndu a baj i pismo i kartã. Ōmi to wszycko, choć nie był na szkołach wysokich.

ôdmiana:

ôdmiana: wszycko
przipadek liczba pojedynczŏ
mianownik wszycko
dopołniŏcz wszyckigo
cylownik wszyckimu
biernik wszycko
nŏrzyndnik wszyckim
miyjscownik wszyckim
wołŏcz wszycko

kolokacyje:

  1. wszycko jedno

synōnimy:

  1. ciesz. wszechno, wszyjsko

antōnimy:

  1. nic

Frazeologijŏ

Patrz: wszyjsko.

Inksze jynzyki

  • angelski: all, everything
  • czeski: wšechno
  • francuski: tout
  • hiszpański: todo
  • italijański: tutto
  • niymiecki: alles
  • polski: wszystko
  • ruski: всё
  • słowacki: všetko
  • ukrajiński: все, усе