miano: Porōwnanie wersyji
(Stworzōnŏ nowõ strōnã: "===Etymologijŏ=== Ze {{erb|ps|*jьmę}}, ze {{erb|pie|*h₁nómn̥}}. ===Wymŏwa=== {{as|mʹi ̯'''ã'''no}} ===Rzeczownik=== '''miano''' {{nijaki}} # indywidua...") |
(→Etymologijŏ) |
||
| Linijŏ 1: | Linijŏ 1: | ||
===Etymologijŏ=== | ===Etymologijŏ=== | ||
| − | Ze {{erb|ps|* | + | Ze {{erb|ps|*měno}}. |
===Wymŏwa=== | ===Wymŏwa=== | ||
Teroźnŏ wersyjŏ na dziyń 20:48, 21 mŏj 2020
Wykŏz treści
Etymologijŏ
Ze prasłowiańskigo *měno.
Wymŏwa
AS: [mʹi ̯ãno]
Rzeczownik
miano rodzaj nijaki
- indywidualnŏ nazwa kożdego czowieka i inkszych istot
- 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat
- Dzisiej dużo ludzi te miana nosi, może to bydom potomki po tych Szwedach i tych piyrszych i tych drugich.
- 1911, Jan Chromik, Ô utopcu
- ŏz szła baba wieczōr do dōmu, a utopiec (kery sie nazywoł Rokitka, bo mu take miano ludzie dali) ja tak długo smykoł po wodzie, aż jōm utopił
- nazwa
- 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki
- Zupy to majōm miana. Jake miana majōm zupy? To abo kartŏflōnka, abo wodziōnka, abo biermuska, abo ściyrka.
ôdmiana:
| ôdmiana: miano | ||
|---|---|---|
| przipadek | liczba pojedynczŏ | liczba mnogŏ |
| mianownik | miano | miana |
| dopołniŏcz | miana | mian |
| cylownik | mianu | mianōm |
| biernik | miano | miana |
| nŏrzyndnik | mianym | mianami pz.: mianōma |
| miyjscownik | mianie | mianach |
| wołŏcz | miano | miana |
| uproszczōny zŏpis | ||
|---|---|---|
| przipadek | liczba pojedynczŏ | liczba mnogŏ |
| mianownik | miano | miana |
| dopołniŏcz | miana | mian |
| cylownik | mianu | mianōm |
| biernik | miano | miana |
| nŏrzyndnik | mianym | mianami pz.: mianōma |
| miyjscownik | mianie | mianach |
| wołŏcz | miano | miana |
synōnimy:
Frazeologijŏ
Inksze jynzyki
- angelski: name
- czeski: jméno, název
- francuski: nom, prénom
- hiszpański: nombre
- niymiecki: Name
- polski: imię, nazwa
- ruski: имя, название
