i

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *i, ze praindoeuropejskigo *ei.

Wymŏwa

AS: /i/

Spōjnik

i spōjnik

1. Stawiŏ kole siebie dwa elymynta, co majōm być rozumiane za grupã abo dodŏwać sie do siebie.
   • 1909, Paweł Marek, Ô zaklyntyj ksiynżnyj

   Ta zaklyntŏ ksiynżnŏ musiała spać zawsze w kościele w trōwle. Każdy rŏz ô pōłnocy ôbudziła sie i mōgła jyny piyńć minut chodzić po kościele.

   • 1921, Kocynder

   Z tej uciechy poszli my na kawa i kreple.

   • 2014, Mirosław Syniawa, Dante i inksi

   niy jak cojś cudzego, co prziszło zinōnd, a jak cojś, co sie urodziyło w gŏdce, na kerõ sie tumaczy, i je w niyj naturalne”. Na pytania, jeźli tumaczynia w tyj ksiōnżce sōm prawie take, jak chcioł Luis P

   • 1913, Dziennik Robotniczy

   śnimi poraduje a chtóry nie mo, to se idzie do ruły, a lerazki jeszcze na majluft s koleksami, tako i szychty nie zmitręży a ucieszy się tyż.

synōnimy:

1. a, a tyż, jak tyż

antōnimy:

1. ani

frazeologijŏ:

bić sie na życie i śmierć, dzierżeć sie czegoś rynkami i nogami, grŏ i buczy, coś kosztuje piyńć palcōw i piyńć minut strachu, mieć ôczy i uszy ôtwarte, pamiyntać Adama i Ewy, sznurã i na gōrã, tam i sam, tam i nazŏd

Inksze jynzyki

• angelski: and
• czeski: a, i
• francuski: et
• hiszpański: e, y
• italijański: e, ed
• niymiecki: und
• polski: i
• ruski: и
• słowacki: a
• ukrajiński: й, та, і