Polŏk

Etymologijŏ

Etymologijŏ do dodaniŏ.

Wymŏwa

AS: [polok], [polou̯k] (ôpol.)

Rzeczownik

Polŏk rodzaj mynski ôsobowy

1. ôsoba, co nŏleży do polskigo nŏrodu
   • oschl.wordpress.com

   Darymne je wajanie, że Polŏki poradzōm pochytać nasza gŏdka.

   • 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat

   — Poloki tu przydom? Co wy nie godocie! A może ino bydom przejyżdżać przez nasz Śląsk, by na Turki iść, tak jak to downi temu król Jan Sobieski na Wiedeń jechoł.

2. (dŏwne) Ślōnzŏk
   • 2018, Szczepōn Twardoch Drach, przekł. Grzegorz Kulik

   — Coś ty taki wielgi Polŏk sie zrobiōł? — pytŏ go ôjciec.

   • 1937, Reinhold Olesch, Die Slavischen Dialekte Oberschlesiens

   Moi ôjcowie byli możni gospodŏrze, starzi Polŏcy; mieli sto dwadzieścia a sztyry morgi roli.

ôdmiana:

ôdmiana: Polŏk
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	Polŏk	Polŏcy, Polŏki
dopołniŏcz	Polŏka	Polŏkōw
cylownik	Polŏkowi	Polŏkōm
biernik	Polŏka	Polŏkōw
nŏrzyndnik	Polŏkym	Polŏkami pz.: Polŏkōma
miyjscownik	Polŏku	Polŏkach
wołŏcz	Polŏku	Polŏcy, Polŏki

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	Polok	Polocy, Poloki
dopołniŏcz	Poloka	Polokōw
cylownik	Polokowi	Polokōm
biernik	Poloka	Polokōw
nŏrzyndnik	Polokym	Polokami pz.: Polokōma
miyjscownik	Poloku	Polokach
wołŏcz	Poloku	Polocy, Poloki

synōnimy:

1. pej. gŏrol, pej. Poltōń

Inksze jynzyki

• angelski: Pole, Polish
• czeski: Polák
• francuski: Polonais
• hiszpański: polaco
• niymiecki: Pole
• polski: Polak
• ruski: поляк