wiec
Wykŏz treści
Etymologijŏ
Ôd prasłowiańskigo *veťь, ôd praindoeuropejskigo *wekʷ-.
Wymŏwa
AS: [v'i ̯ec]
Rzeczownik
wiec rodzaj żyński
- (połednie) wytwōr z materyje, przedmiot
- 1934, Feliks Steuer, Dialekt sulkowski
- Jak gdo pojszczoł jakõ wiec, to mōwi: "Pōmbōg zapłać za pojszczani!".
- (połednie) sprawa, zŏgŏdniynie
- 1908, Ernest Farnik, Iste Roki
- Teraz już szczyp nie trza drzyć, bo mamy petryol, a czytani je dobro wiec.
ôdmiana:
ôdmiana: wiec | ||
---|---|---|
przipadek | liczba pojedynczŏ | liczba mnogŏ |
mianownik | wiec | wiecy |
dopołniŏcz | wiecy | wiecy |
cylownik | wiecy | wiecōm |
biernik | wiec | wiecy |
nŏrzyndnik | wiecōm | wiecami pz.: wiecōma |
miyjscownik | wiecy | wiecach |
wołŏcz | wiecy | wiecy |
uproszczōny zŏpis | ||
---|---|---|
przipadek | liczba pojedynczŏ | liczba mnogŏ |
mianownik | wiec | wiecy |
dopołniŏcz | wiecy | wiecy |
cylownik | wiecy | wiecōm |
biernik | wiec | wiecy |
nŏrzyndnik | wiecōm | wiecami pz.: wiecōma |
miyjscownik | wiecy | wiecach |
wołŏcz | wiecy | wiecy |
synōnimy:
Inksze jynzyki
- angelski: thing
- czeski: věc
- francuski: chose
- hiszpański: cosa
- niymiecki: Ding
- polski: rzecz
- ruski: вещь