czowiek

Wykŏz treści

Ze prasłowiańskigo *čьlověkъ, *čelověkъ, ze praindoeuropejskigo *(s)kʷel-. Z tego samego zdrzōdła praindoeuropejskigo pochodzi czelŏdź, czelŏdka.

AS: [čovʹi ̯ek]

czowiek rodzaj mynski ôsobowy

istota z gatunku homo sapiens
- 1935, Gawędy Stacha Kropiciela, Gość Niedzielny
Czytołech o tym w roztomaitych uczonych książkach, i pan, panie Iks, mosz „recht”, iże bojka lo głupich jest, co biblia i księża prawią o stworzyniu człowieka z gliny.
- 2013, Ajschylos, Prōmytojs Przibity, przekł. Zbigniew Kadłubek
Bezma nowego chcioł stworzić czowieka.
ftoś; ôsoba
- 1901, Lucjan Malinowski, Powieści ludu polskiego na Śląsku, cz. 2
tak powrōcili sie ku dōmu i dali znać pryncesie jak tyn czowiek wyglōndŏ
- 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat
Po chwili na placu było już pełno ludzi i wszyjscy witali sie z niom po przyjocielsku.
- 1909, Paweł Marek, Ô zaklyntyj ksiynżnyj
Wszyjscy ludzie sie cieszyli.

ôdmiana:

ôdmiana: czowiek
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	czowiek	ludzie
dopołniŏcz	czowieka	ludzi
cylownik	czowiekowi	ludziōm
biernik	czowieka	ludzi
nŏrzyndnik	czowiekym	ludźmi ludziami pz.: ludźmi ludziōma
miyjscownik	czowieku	ludziach
wołŏcz	czowieku	ludzie

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	czowiek	ludzie
dopołniŏcz	czowieka	ludzi
cylownik	czowiekowi	ludziōm
biernik	czowieka	ludzi
nŏrzyndnik	czowiekym	ludźmi ludziami pz.: ludźmi ludziōma
miyjscownik	czowieku	ludziach
wołŏcz	czowieku	ludzie

uwŏgi:

Forma nŏrzyndnika ludziami używanŏ z numera z ludźmi ôd linije Rybnik-Bojszowy na połednie. Na pōłnoc ôd tyj granice używŏ sie ino ludźmi.

kolokacyje:

synōnimy:

antōnimy: