miasto

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *město.

Wymŏwa

AS: [mʹi ̯asto]

Rzeczownik

miasto rodzaj nijaki

1. Trwale i gynsto ôsiedlōny i zôrganizowany teryn.
   • 1929, Gawędy Stacha Kropiciela, Gość Niedzielny

   Co roz to mi sie mniej w tem naszem mieście stołecznem, niby to w Katowicach, podobo

2. Cyntrum miasta.
   • 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat

   Kapistrant wylozł na miasto i po chwili wrócił z trzema ludźmi.

3. Miyszkańcy miasta.
   • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki

   I to trzi dni wszyscy tańcowali, całe miasto tańcowało z uciechy wielkij, iż modego krōla dostali.

4. Regyrōnek miasta.
   • Gazeta Codzienna

   Trzeja rzeknóć, że szpacyrowani po tej Frysztacki idzie ganc fajnie, bo miasto sie zlitowało i pore roków tymu i wykidało na nióm nowy asfat.

ôdmiana:

ôdmiana: miasto
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	miasto	miasta
dopołniŏcz	miasta	miast
cylownik	miastu	miastōm
biernik	miasto	miasta
nŏrzyndnik	miastym	miastami pz.: miastōma
miyjscownik	mieście	miastach
wołŏcz	miasto	miasta

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	miasto	miasta
dopołniŏcz	miasta	miast
cylownik	miastu	miastōm
biernik	miasto	miasta
nŏrzyndnik	miastym	miastami pz.: miastōma
miyjscownik	mieście	miastach
wołŏcz	miasto	miasta

synōnimy:

1. grōd, miejscowość, metropolijŏ
2. cyntrum
3. magistrat, ratusz

antōnimy:

1. wieś
2. dzielnica, przedmieście

Inksze jynzyki

• angelski: (1.1) city, inner city, town
• czeski: (1.1) město
• francuski: (1.1) centre-ville, coeur de la ville, ville
• hiszpański: (1.1) ciudad
• italijański: (1.1) città
• niymiecki: (1.1) Innenstadt, Stadt, Stadtmitte
• polski: (1.1) miasto
• ruski: (1.1) город
• słowacki: (1.1) mesto
• ukrajiński: (1.1) місто