stōnd

Etymologijŏ

Etymologijŏ do dodaniŏ.

Wymŏwa

AS: [stȯ̃nt]

Zamianek

stōnd zamianek

1. skazuje na miyjsce, kaj je ôsoba, co gŏdŏ, abo co z niego sie zaczynŏ jakeś działanie
   • 2014, Mirosław Syniawa, Dante i inksi

   Jak bych bōł tobōm, to bych stōnd drałowoł.

   • 2017, Charles Dickens, Godniŏ Pieśń, przekł. Grzegorz Kulik

   – Duchu! – pedzioł Scrooge ze złōmanym głosym. – Weź mie stōnd.

   • 1934, Feliks Steuer, Dialekt sulkowski

   Skōnd na rozesłańcōw wiater wieje, stōnd przidzie drogo; jak wiater nie idzie, bydzie łacno.

synōnimy:

1. stela (cieszyńske)

antōnimy:

1. dotōnd, stamtōnd

Inksze jynzyki

• angelski: from here
• czeski: odsud
• francuski: d'ici
• hiszpański: de aquí
• italijański: da qui
• niymiecki: von hier
• polski: stąd
• ruski: отсюда
• słowacki: odtiaľ, stadeto, stadiaľto
• ukrajiński: звідси