stōnd

Ze SileSłownik
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Etymologijŏ do dodaniŏ.

Wymŏwa

AS: [stȯ̃nt]

Zamianek

stōnd zamianek

  1. skazuje na miyjsce, kaj je ôsoba, co gŏdŏ, abo co z niego sie zaczynŏ jakeś działanie
    • 2014, Mirosław Syniawa, Dante i inksi
    Jak bych bōł tobōm, to bych stōnd drałowoł.
    • 2017, Charles Dickens, Godniŏ Pieśń, przekł. Grzegorz Kulik
    – Duchu! – pedzioł Scrooge ze złōmanym głosym. – Weź mie stōnd.
    • 1934, Feliks Steuer, Dialekt sulkowski
    Skōnd na rozesłańcōw wiater wieje, stōnd przidzie drogo; jak wiater nie idzie, bydzie łacno.

synōnimy:

  1. stela (cieszyńske)

antōnimy:

  1. dotōnd, stamtōnd, tamstela (cieszyńske)

Inksze jynzyki

  • angelski: from here
  • czeski: odsud
  • francuski: d'ici
  • hiszpański: de aquí
  • italijański: da qui
  • niymiecki: von hier
  • polski: stąd
  • ruski: отсюда
  • słowacki: odtiaľ, stadeto, stadiaľto
  • ukrajiński: звідси