kamratka

Etymologijŏ

Ze niymieckigo Kamerad, ôd francuskigo camarade, ôd italiańskigo camerata, ôd italiańskigo camera, ôd łaciny camera, ôd starogreckigo καμάρα.

Wymŏwa

AS: [kãmratka]

Rzeczownik

kamratka rodzaj żyński

1. tŏwarziszka przi robocie, nauce, abo szpasie
   • 1925, Gawędy Stacha Kropiciela, Gość Niedzielny

   Teroz dziewczyna sie boi iść po chłopsku, by ją kamratki nie nazwały krynoliną.

   • 2016, Gazeta Ustrońska

   Na prziszłóm niedziele, dwacatego sztwortego lipca, mo miano moja kuzynka i łurodziny jedna moja kamratka.

ôdmiana:

ôdmiana: kamratka
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	kamratka	kamratki
dopołniŏcz	kamratki	kamratek
cylownik	kamratce	kamratkōm
biernik	kamratkã	kamratki
nŏrzyndnik	kamratkōm	kamratkami pz.: kamratkōma
miyjscownik	kamratce	kamratkach
wołŏcz	kamratko	kamratki

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	kamratka	kamratki
dopołniŏcz	kamratki	kamratek
cylownik	kamratce	kamratkōm
biernik	kamratka	kamratki
nŏrzyndnik	kamratkōm	kamratkami pz.: kamratkōma
miyjscownik	kamratce	kamratkach
wołŏcz	kamratko	kamratki

synōnimy:

1. koleżanka, kōmratka, kumpelka, partnerka, przŏcielka, tŏwarziszka

antōnimy:

1. wrōg, cudzy czowiek, nymezis, przeciwniczka, rywalka

Inksze jynzyki

• angelski: colleague
• czeski: kamarádka
• francuski: collègue
• hiszpański: colega, compañera
• italijański: collega, compagna
• niymiecki: Freundin, Kameradin, Kollegin
• polski: koleżanka
• ruski: друг, коллега, приятель
• słowacki: priateľka, kamarátka
• ukrajiński: друг, колега