nauka

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *nauka.

Wymŏwa

AS: [na^u̯uka]

Rzeczownik

nauka rodzaj żyński

• proces uczenia (siebie lub kogoś)

1. usystymatyzowanŏ, zweryfikowanŏ i akuratnŏ wiedza
   • 2018, Wachtyrz

   We drugij połowie piyrszego tysiōncleciŏ niy ino Irlandyjŏ była cyntrum europejskij nauki, ale jeji mŏwa rozchodziyła sie na inksze wyspy.

2. proces uczyniŏ
   • 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat

   Jak spokopił, że Barbara jest pochopno do nauki. sprowadził do jej wieży mądrych rechtorów, kierzy jom ćwiczyli w różnych naukach.

   • 1901, Lucjan Malinowski, Powieści ludu polskiego na Śląsku, cz. 2

   jŏ, kaj matka umarła mi, idã do klasztoru do swojij nauki, dokōńczyć, coch se zamyślōł

3. wykłŏd we kościele
   • 1934, Feliks Steuer, Dialekt sulkowski

   Przed piyrszōm swołōwkōm je spowiydź, a po piyrszej swołōwce majōm w piōntek naukã.

4. dorada
   • 1901, Lucjan Malinowski, Powieści ludu polskiego na Śląsku, cz. 2

   Jedyn ôwczŏrz mioł jyno jednego syna i tak go wyuczōł tego samego rzymiosła co ôn sōm był – tyn syn bōł bardzo wielkego dowcipu, co każdõ ôjcowskõ naukã dobrze pojōn.

ôdmiana:

ôdmiana: nauka
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	nauka	nauki
dopołniŏcz	nauki	nauk
cylownik	nauce	naukōm
biernik	naukã	nauki
nŏrzyndnik	naukōm	naukami pz.: naukōma
miyjscownik	nauce	naukach
wołŏcz	nauko	nauki

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	nauka	nauki
dopołniŏcz	nauki	nauk
cylownik	nauce	naukōm
biernik	nauka	nauki
nŏrzyndnik	naukōm	naukami pz.: naukōma
miyjscownik	nauce	naukach
wołŏcz	nauko	nauki

synōnimy:

2. edukacyjŏ, ciesz. uczynie

4. dorada

Inksze jynzyki

• angelski: learn, science, study, teach
• czeski: věda
• francuski: enseignement, instruction, science, étude
• hiszpański: aprendizaje, ciencia, enseñanza, estudio
• italijański: scienza
• niymiecki: Lernen, Wissenschaft
• polski: nauka
• ruski: наука, учение, учёба
• słowacki: náuka, veda
• ukrajiński: наука