głos

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *golsъ.

Wymŏwa

AS: [gu̯os]

Rzeczownik

głos rodzaj mynski rzeczowy

1. klang, co go wydŏwajōm istoty żywe
   • 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat

   Nagle z drugi izby doł sie słyszeć ruby głos, wydawało sie jakby spod ziemie wychodził.

2. prawo, chyńć przemŏwianiŏ
   • 1947, Gawędy Stacha Kropiciela, Gość Niedzielny

   Nie dziwcie sie, że jo jeszcze swoje trzy piętoki do tej sprawy wrażuja, choć już inksi, wielcy ludzie w tej sprawie głos zabierali.

3. decyzyjŏ wyrażōnŏ w czasie plebiscytu, welōnku
   • 1921, Kocynder

   Ale on by chcioł przy plebiscycie oddać głos za wszystkie strony.

ôdmiana:

ôdmiana: głos
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	głos	głosy
dopołniŏcz	głosu	głosōw
cylownik	głosowi	głosōm
biernik	głos	głosy
nŏrzyndnik	głosym	głosami pz.: głosōma
miyjscownik	głosie	głosach
wołŏcz	głosie	głosy

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	głos	głosy
dopołniŏcz	głosu	głosōw
cylownik	głosowi	głosōm
biernik	głos	głosy
nŏrzyndnik	głosym	głosami pz.: głosōma
miyjscownik	głosie	głosach
wołŏcz	głosie	głosy

Frazeologijŏ

1. mŏ głos, jakby kocurowi na ôcas stanōł
2. mieć głos
3. mieć głos jak pukniōny garnek
4. na cały głos
5. na głos
6. płakać na głos
7. ryczeć w głos

Inksze jynzyki

• angelski: voice, vote
• czeski: hlas, hlasování, volba
• francuski: voix, vote
• hiszpański: palabra, voto, voz
• niymiecki: Stimme
• polski: głos
• ruski: голос