gospodŏrz

Etymologijŏ

Ôd prasłowiańskigo *gospodь, ôd prabałtosłowiańskigo *gastipatis, ôd praindoeuropejskigo *gʰóstipotis.

Wymŏwa

AS: [gospo'doš], [gospodou̯š] (ôpol.)

Rzeczownik

gospodŏrz rodzaj mynski ôsobowy

1. ôsoba, co przijmuje gości
   • 2018, Wachtyrz

   Gospodŏrzym fajru bōł Kōmandyr Wojewōdzki Policyje w Katowicach nadinszp. Krzysztof Justyński, [...]

2. (bauerstwo) bauer, co mŏ swojã gospodarkã
   • 1939, Stanisław Bąk, Teksty gwarowe z polskiego Śląska

   Moje żywobyci było – wiedzōm – bardzo smutne, bo mōj ôciec bōł wielkim gospodŏrzym, a jŏ sie musioł ôżynić na kumorne potym, bo ôciec bardzo wōdce przoł i wszystko przepiōł ji jŏ z tego nie dostoł nic.

   • 1937, Reinhold Olesch, Die Slavischen Dialekte Oberschlesiens

   Moi ôjcowie byli możni gospodŏrze, starzi Polŏcy; mieli sto dwadzieścia a sztyry morgi roli.

ôdmiana:

ôdmiana: gospodŏrz
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	gospodŏrz	gospodŏrze
dopołniŏcz	gospodŏrza	gospodŏrzy
cylownik	gospodŏrzowi	gospodŏrzōm
biernik	gospodŏrza	gospodŏrzōw
nŏrzyndnik	gospodŏrzym	gospodŏrzami pz.: gospodŏrzōma
miyjscownik	gospodŏrzu	gospodŏrzach
wołŏcz	gospodŏrzu	gospodŏrze

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	gospodorz	gospodorze
dopołniŏcz	gospodorza	gospodorzy
cylownik	gospodorzowi	gospodorzōm
biernik	gospodorza	gospodorzōw
nŏrzyndnik	gospodorzym	gospodorzami pz.: gospodorzōma
miyjscownik	gospodorzu	gospodorzach
wołŏcz	gospodorzu	gospodorze

synōnimy:

2. ciesz. gazda, siodłŏk, siedlŏk, bauer, bamber

antōnimy:

1. gość
2. parobek

Inksze jynzyki

• angelski: host
• czeski: hospodář, hostitel
• francuski: hôte, fermier
• hiszpański: agricultor, anfitrión, granjero, huésped
• niymiecki: Bauer, Hausmeister, Wirt
• polski: gospodarz
• ruski: крестьянин, хозяин