godzina

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *godina.

Wymŏwa

AS: [goʒ́ĩna]

Rzeczownik

godzina rodzaj żyński

1. miara czasu rōwnŏ 60 minutōm
   • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki

   A jak potańcujōm doś dugo, pŏrã godzin, to poty zaś idōm, sōm wołani na kolacyjõ, na wieczerzõ.

   • 1929, Gawędy Stacha Kropiciela, Gość Niedzielny

   Nie, musi być pyskowanie, że do Krakowa zajechoł za godzina, do Warszawy za sztery a do Zakopanego za 3 godziny.

2. mōmynt ôznaczōny skazōwkami abo numerym na zygarze
   • 1901, Lucjan Malinowski, Powieści ludu polskiego na Śląsku, cz. 2

   [...] prziszeł jedny wieczōr wyjōni go s truły ô godzinie dwanŏstyj [...]

   • 2018, Szczepōn Twardoch Drach, przekł. Grzegorz Kulik

   [...] ôstatni autobus z Gliwic do Rybnika ôdjyżdżŏ ô godzinie 22.35, Nikodem wysiadŏ na Gōrce [...]

ôdmiana:

ôdmiana: godzina
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	godzina	godziny
dopołniŏcz	godziny	godzin
cylownik	godzinie	godzinōm
biernik	godzinã	godziny
nŏrzyndnik	godzinōm	godzinami pz.: godzinōma
miyjscownik	godzinie	godzinach
wołŏcz	godzino	godziny

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	godzina	godziny
dopołniŏcz	godziny	godzin
cylownik	godzinie	godzinōm
biernik	godzina	godziny
nŏrzyndnik	godzinōm	godzinami pz.: godzinōma
miyjscownik	godzinie	godzinach
wołŏcz	godzino	godziny

Frazeologijŏ

• prziszła czyjaś godzina
• wiedzieć, kerŏ godzina

Inksze jynzyki

• angelski: hour
• czeski: hodina
• francuski: heure
• hiszpański: hora
• niymiecki: Stunde, Uhr
• polski: godzina
• ruski: час