wiater

Ze SileSłownik
Wersyjo ze dnia 11:54, 6 lip 2020 autorstwa Grzegorz Kulik (dyskusyjŏ | wkłŏd) (Stworzōnŏ nowõ strōnã: "===Etymologijŏ=== Ze {{erb|ps|*větrъ}}, ze {{erb|pie|*h₂weh₁-}}. ===Wymŏwa=== {{as|vʹi ̯'''a'''ter̦}} ===Rzeczownik=== '''wiater''' {{mrzecz}} # {{et...")
(rōżn.) ← starszŏ wersyjŏ | Terŏźnŏ wersyjŏ (rōżn.) | Nastympnŏ wersyjŏ → (rōżn.)
Idź do: nawigacyjŏ, szukej

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *větrъ, ze praindoeuropejskigo *h₂weh₁-.

Wymŏwa

AS: [vʹi ̯ater̦]

Rzeczownik

wiater rodzaj mynski rzeczowy

  1. (meteorologijŏ) ruch mas luftu
    • 1976, Brunon Strzałka, Bojki i Godki Śląskie
    To też ta Meluzyna chlado po dziś dziyń chłopa, coby sie z niōm chcioł ożynić. Przichodzi ōna z wiatrym i odchodzi z wiatrym.
    • 1901, Lucjan Malinowski, Powieści ludu polskiego na Śląsku, cz. 2
    [...] a na krōlewskim ôgrodzie puścili za wiatrym siedmiorake urodzaje by były jak przedtym i zaś sie przespoł, [...]
    • 1946, Gawędy Stacha Kropiciela, Gość Niedzielny
    Nieroz w cołki parafii jakiejś zrobiła się zburzka sekciarsko, ale zawsze jakiś dobry wiater to wszystko łozegnoł i ludzie sie zaś opamiętowali.

ôdmiana:

ôdmiana: wiater
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik wiater wiatry
dopołniŏcz wiatru wiatrōw
cylownik wiatrowi wiatrōm
biernik wiater wiatry
nŏrzyndnik wiatrym wiatrami
pz.: wiatrōma
miyjscownik wiatrze wiatrach
wołŏcz wiatrze wiatry
uproszczōny zŏpis
przipadek liczba pojedynczŏ liczba mnogŏ
mianownik wiater wiatry
dopołniŏcz wiatru wiatrōw
cylownik wiatrowi wiatrōm
biernik wiater wiatry
nŏrzyndnik wiatrym wiatrami
pz.: wiatrōma
miyjscownik wiatrze wiatrach
wołŏcz wiatrze wiatry

Frazeologijŏ

Inksze jynzyki

  • angelski: wind
  • czeski: vítr
  • francuski: vent
  • hiszpański: viento
  • niymiecki: Wind
  • polski: wiatr
  • ruski: ветер