wschōd

Etymologijŏ

Etymologijŏ do dodaniŏ.

Wymŏwa

AS: [fsχut]

Rzeczownik

wschōd rodzaj mynski rzeczowy

1. (astrōnōmijŏ) chwila ukŏzaniŏ sie niebieskigo ciała nad horyzōntym
   • 2018, Wachtyrz

   Lecieli podziwiać wschōd słōńca. Miało niy braknōńć wrażyń i tak sie stało.

2. (geografijŏ) jedna ze sztyrech strōn świata, co patrzi w kerōnku, kaj słōńce rano ukazuje sie nad horyzōntym; podle kōnwyncyje to je kerōnek w prawo na mapach
   • 1939, Stanisław Bąk, Teksty gwarowe z polskiego Śląska

   Krōl padoł: „Byście tyż mōgli kaj wyjechać, coś nabyć”. Jedyn pojechoł na wschōd, drugi na zachōd, trzeci na połednie.

3. (geografijŏ) wschodniŏ tajla jakigoś rejōnu, państwa, kōntynyntu
   • 2018, Szczepōn Twardoch Drach, przekł. Grzegorz Kulik

   Cołki niymiecki wschōd płynie z Gdynie na pokładach M/s „Walter Rau”, M/s „Wilhelm Gustloff” i M/s „Hansa”.

ôdmiana:

ôdmiana: wschōd
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	wschōd	wschody
dopołniŏcz	wschodu	wschodōw
cylownik	wschodowi	wschodōm
biernik	wschōd	wschody
nŏrzyndnik	wschodym	wschodami pz.: wschodōma
miyjscownik	wschodzie	wschodach
wołŏcz	wschodzie	wschody

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	wschōd	wschody
dopołniŏcz	wschodu	wschodōw
cylownik	wschodowi	wschodōm
biernik	wschōd	wschody
nŏrzyndnik	wschodym	wschodami pz.: wschodōma
miyjscownik	wschodzie	wschodach
wołŏcz	wschodzie	wschody

antōnimy:

1. zachōd

Inksze jynzyki

• angelski: East, rise
• czeski: východ
• francuski: orient
• hiszpański: oriente
• niymiecki: Aufgang, Mondaufgang, Osten, Sonnenaufgang
• polski: wschód
• ruski: восток, восход