ôba

Etymologijŏ

Ze prasłowiańskigo *oba.

Wymŏwa

AS: [oba]

Liczebnik

ôba liczebnik zbiorowy

1. dwie kōnkretne rzeczy; jedyn i drugi
   • 2014, Mirosław Syniawa, Dante i inksi

   I se po kōnszczku ôba ôdgryzali,

   • 2017, Charles Dickens, Godniŏ Pieśń, przekł. Grzegorz Kulik

   Rŏz za kedy nowi ludzie gŏdali do Scrooge’a „Scrooge”, a niyrŏz „Marley”, a ôn ôdpadoł na ôba miana.

   • 1894, Franciszek Chlebik, Jak wyglōndŏ utopiec

   Tochmy go ôba widzieli.

Inksze jynzyki

• angelski: both
• czeski: oba
• francuski: tous les deux
• hiszpański: ambos
• italijański: ambidue, tutti i due
• niymiecki: beide
• polski: oba
• ruski: оба
• słowacki: oba
• ukrajiński: оби́два