abo
Wykŏz treści
Etymologijŏ
Etymologijŏ do dodaniŏ.
Wymŏwa
AS: /abo/
Spōjnik
abo spōjnik
- używany do łōnczyniŏ dwōch słōw, twierdzyń, zdań etc., co mogōm sie zamiyniać abo wykluczać
- 1976, Brunon Strzałka, Bojki i Godki Śląskie
- Jak tyn istny kupił te faborki, abo te sznurki, to mu już dowoł pokōj i kobzol, kraic chleba, abo jajco styrkoł do kabzy.
- 1984, Augustyn Halotta, Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat
- Takich bajtli jak jo było sporo, bo kożdy mały synek abo dziołszka wdycki kiecki mamy się trzymały, to tyż siedzielimy na dylinach, na rzyci abo na piętach
- 2013, Ajschylos, Prōmytojs Przibity, przekł. Zbigniew Kadłubek
- Zdrowy abo chory?
- w inkszym przipadku; kōnsekwyncyjŏ niyspołniyniŏ warōnku
- – Oddowej Krykowe wnuki, abo cie z tej pistule zastrzela na amyn!
synōnimy:
Partykuła
abo partykuła
- Używanŏ po stwierdzyniach, jak sie ôczekuje potwierdzyniŏ ôd ôdbiorcy.
- To jo tysz cos wciepna, chyba zech jesce tego tukej niy wciepowala abo?
synōnimy:
Frazeologijŏ
Inksze jynzyki
- angelski: or
- czeski: nebo
- francuski: ou
- hiszpański: o, u
- italijański: o
- niymiecki: entweder, oder
- polski: albo
- ruski: или
- słowacki: lebo
- ukrajiński: або