brzyg
Wykŏz treści
Etymologijŏ
Ze prasłowiańskigo *bergъ.
Wymŏwa
AS: [bžyk]
Rzeczownik
brzyg rodzaj mynski rzeczowy
- pas lōndu, co sie stykŏ ze zbiornikym wodnym
- 2009, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W bunkrach wału atlantyckiego
- Jo tu jest nad samym morzym. Jak som duże fale, to słysza jak bijom o brzyg.
- 1911, A. Skudrzykowŏ, Ô wasermōnie
- Ôd tela zawsze tam wysiadywoł na brzegu, straszōł a topił ludzi.
ôdmiana:
| ôdmiana: brzyg | ||
|---|---|---|
| przipadek | liczba pojedynczŏ | liczba mnogŏ |
| mianownik | brzyg | brzegi |
| dopołniŏcz | brzegu | brzegōw |
| cylownik | brzegowi | brzegōm |
| biernik | brzyg | brzegi |
| nŏrzyndnik | brzegym | brzegami pz.: brzegōma |
| miyjscownik | brzegu | brzegach |
| wołŏcz | brzegu | brzegi |
| uproszczōny zŏpis | ||
|---|---|---|
| przipadek | liczba pojedynczŏ | liczba mnogŏ |
| mianownik | brzyg | brzegi |
| dopołniŏcz | brzegu | brzegōw |
| cylownik | brzegowi | brzegōm |
| biernik | brzyg | brzegi |
| nŏrzyndnik | brzegym | brzegami pz.: brzegōma |
| miyjscownik | brzegu | brzegach |
| wołŏcz | brzegu | brzegi |
Inksze jynzyki
- angelski: coast, strand
- czeski: břeh
- francuski: côte
- hiszpański: orilla, costa
- niymiecki: Ufer
- polski: brzeg
- ruski: берег
