dach

Etymologijŏ

Ze starowysokoniymieckigo dah.

Wymŏwa

AS: [daχ]

Rzeczownik

dach rodzaj mynski rzeczowy

1. wiyrchniŏ tajla budōnku, wozidła itp., pokrycie, co ôsłōniŏ postrzodek przed dyszczym, słōńcym itp.
   • 2009, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W bunkrach wału atlantyckiego

   Murowany, ze spadzistym dachym, podobny do Kołoczkowej oberży w Międzyrzyczu, kaj my za karlusów na muzyki chodzili.

   • 1964, Feliks Pluta, Dialekt głogówecki

   To tam była piyrwyj kaczma tyż, ale to była piyrwyj z wianksza sōmōm ôbszyty tyn dach.

ôdmiana:

ôdmiana: dach
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	dach	dachy
dopołniŏcz	dachu	dachōw
cylownik	dachowi	dachōm
biernik	dach	dachy
nŏrzyndnik	dachym	dachami pz.: dachōma
miyjscownik	dachu	dachach
wołŏcz	dachu	dachy

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	dach	dachy
dopołniŏcz	dachu	dachōw
cylownik	dachowi	dachōm
biernik	dach	dachy
nŏrzyndnik	dachym	dachami pz.: dachōma
miyjscownik	dachu	dachach
wołŏcz	dachu	dachy

antōnimy:

1. fōndamynt

Frazeologijŏ

• mieć dach nad gowōm
• weznōńć kogoś pod dach

Inksze jynzyki

• angelski: roof
• czeski: střecha
• francuski: toit
• hiszpański: techo, tejado
• niymiecki: Dach
• polski: dach
• ruski: крыша