fajer

Etymologijŏ

Ze niymieckigo Feier.

Wymŏwa

AS: [fai ̯er]

Rzeczownik

fajer rodzaj mynski rzeczowy

1. paradne ôbchodzynie jakigoś świynta, zdarzyniŏ itp.
   • 2009, Alojzy Lysko, Duchy Wojny: W bunkrach wału atlantyckiego

   Ino nom jeszcze gorzoły brakowało, żeby sie z tego zrobił zdrowy żołnierski fajer.

   • poslunsku.eu

   We Daniji za to polterabend to je miano kożdego fajru przed godami, chociŏż niy ma tam tradycyje trzaskaniŏ niczego.

ôdmiana:

ôdmiana: fajer
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	fajer	fajry
dopołniŏcz	fajru	fajrōw
cylownik	fajrowi	fajrōm
biernik	fajer	fajry
nŏrzyndnik	fajrym	fajrami pz.: fajrōma
miyjscownik	fajrze	fajrach
wołŏcz	fajrze	fajry

uproszczōny zŏpis
przipadek	liczba pojedynczŏ	liczba mnogŏ
mianownik	fajer	fajry
dopołniŏcz	fajru	fajrōw
cylownik	fajrowi	fajrōm
biernik	fajer	fajry
nŏrzyndnik	fajrym	fajrami pz.: fajrōma
miyjscownik	fajrze	fajrach
wołŏcz	fajrze	fajry

synōnimy:

1. cerymōnijŏ, celebracyjŏ, świynto, gościna, banket, fest

Inksze jynzyki

• angelski: celebration, ceremony, feast, festivity
• czeski: slavnost
• francuski: célébration, cérémonie, festivité, solennité
• hiszpański: ceremonia, fiesta
• niymiecki: Feier, Feierlichkeit, Feiertag, Fest
• polski: uroczystość
• ruski: празднество, праздник, торжество